De volle maan

Momenteel hangt er een roerige energie. Ik lees, merk aan mijzelf en aan mijn Hoochi dat er van
alles speelt alleen helaas van onzichtbare aard. Toch voel ik mij geroepen dit op papier te zetten wat er, mijn inziens, speelt op energetisch vlak. Zo hoop ik meer begrip te krijgen voor onze trouwe zielen, onze maatjes die hond zijn en geen mens.
Momenteel hangt er ‘veel in de lucht’. Allereerst komt dit door de aankomende volle maan. De tijd naar de volle maan (die in dit jaargetijde nog veel heftiger is omdat de maan dichter bij de aarde staat en daarom extra groot en voelbaar is) geeft een onrustige energie. Of je het nu onzin vindt of niet, er zijn genoeg bewijzen dat dit nu eenmaal waar is, voor de wetenschappers onder ons.
Let maar eens op hoe het gedrag is van sommige mensen (kort lontje), hoe harder er gereden wordt met auto’s in de straat (door opgefokte en gestreste mensen) maar ook hoeveel meer mensen er overlijden in deze tijd (kijk maar naar het aantal overlijdens advertenties in de krant). En ja dit komt
ook door de energie van de maan.

Zoals de zon warme energie uitstraalt wat voor iedereen voelbaar is en meestal blij van wordt (maar ook niet zichtbaar is) zo straalt de maan koude en kille energie uit en vooral op de weg naar zijn volle glorie. Dit heeft zeker inpact voor vele dieren en mensen. Heb jij (denk je) daar geen last van?
Houden zo! Maar als je denkt dat je viervoeter dit niet voelt dan doe je je viervoeter te kort. En zo ontstaan er situaties waarin een dier niet begrepen wordt en dus altijd de dupe is van de
onwetendheid van de mens. Zij zijn de dupe omdat ze naar het inzicht van de mens iets doen wat niet kan en daarom weg moet terwijl het dier alleen maar zijn instinct volgt.
Tenslotte is het een dier en geen mens.

Kinderen

Kinderen zijn net als dieren, zeer gevoelig en reageren hier meer op dan volwassenen. (omdat ze dit
nog niet afgeleerd zijn door toedoen van de mens). Het zijn wandelende energetische bolletjes op
Moeder Aarde. Zo puur nog net als onze Akita’s. Kinderen leven daarom veel meer hun emoties dan
wij volwassenen. Om deze tijd naar de volle maan zijn ze meestal drukker, ziekelijker of slapen
slechter. En………… dan komt ook Sinterklaas nog om de hoek kijken. Spanning alom want wat zit er in mijn schoentje morgen ochtend? Druk, meer gillen, rennen, zeuren om de spannende energie los te laten.

Volwassenen

Hebben het om deze tijd erg druk. De natuur gaat in winterslaap en alles gaat in rust om bij te komen van afgelopen jaar en om ‘energie’ op te doen voor een volgend ‘bloeien voorjaar en zomer. En wij mensen ‘moeten’ van alles. En zelfs in deze tijd nog meer. Inkopen doen voor Sinterklaas, je werk waar het vaak soms drukker is dan anders omdat het einde van het jaar nadert, verjaardagen, kerst inkopen doen, afspreken waar en bij wie vieren we het dit jaar, drukte in de supermarkt waar je je aan ergert, je huis moet ook schoon voor de viste, gillende en drukke kinderen van de spanning, de volle maan die (onbewust) zijn werk doet en dan heb je ook nog een hond die aandacht vraagt en
meer actiever is dan anders door de volle maan….

Honden

En zij moeten het allemaal maar accepteren… door deze volle maan zijn ze al meer overgevoelig, met deze kou zijn ze al meer actiever want dit is hun weer. (spelen in de sneeuw, lekkere lange wandeling want nu krijgen ze het niet zo snel warm) Hun instinct wat meer aangewakkerd wordt door deze
volle maan, de drukte in huis van gillende kinderen die opgewonden zijn, begeleiders die gestrest zijn vanwege wat ze allemaal moeten doen en dus een kort lontje hebben en waardoor ze dus snel iets ‘fout’ doen in de ogen van hun (baasjes) en daardoor sneller een sneer krijgen. Ze zijn zelf ook al hyperactief zijn door de onrustige energie van de kinderen en de baasjes wat uiteraard ook bij hun binnen komt en ze overprikkelt raken…. en dan gaat het mis. Door de overprikkeling moeten ook zij hun energie kwijt, goedschiks dan wel kwaadschiks. En daar is dan geen begrip voor van hun baasje en moeten ze herplaatst worden want het vertrouwen is weg…

Lieve mensen

Dit gaat mij zo aan het hart… een hond is een hond en geen mens. Soms is het voor de hond ook iets ‘te veel’. En weet u door wie dat komt? Ik ben er zeker van dat 9 van de 10 bijtincidenten te herleiden is waarom. Alleen hebben veel mensen niet de bereidheid te kijken waarom de hond dit gedrag had. Wat deed ik fout, wat is mijn bijdrage aan het feit dat mijn hond dit deed? Heb ik gezien wat er aan vooraf ging of was ik te druk met andere dingen en lette even niet op want ‘het gaat toch altijd goed’… de hond beet mijn kind…. Wat deed mijn kind? Nee dat maakt niet uit, de hond is fout want hij bijt en dat mag niet…
Nu wil ik bijten niet goed praten maar meestal is er een reden voor! Als HSP’er weet ik daar veel van af. Het heeft een oorzaak. Volle maan, drukke tijden, veel energieën van mens en dier, stress en noem maar op. Soms is ook het rugzakje van de hond vol en geeft zijn grens aan…
Ik hoop dat ik met dit verhaal toch weer een stukje meer begrip heb kunnen kweken voor onze trouwe viervoeters. Zij die je nooit in de steek laten, die er altijd voor je zijn in goede en in slechte tijden. Bent u er dan ook voor hun in een iets moeilijkere tijd?

Mijn ervaring van deze week

Hoochi is normaal best een ‘luie’ hond. Hij houdt van lange wandelingen maar op zijn gemak. Nu door deze kou en de volle maan loopt hij erbij als een echte Macho. Borst vooruit, kop hoog op zijn romp, oren recht overeind en is zeer alert op alles wat hij ziet, wat beweegt en geluid maakt. Hij is meer hyper dan anders.
Vanavond (zoals iedere avond) nog even gespeeld in onze schuur waar hij lekker rondjes kan rennen met zijn ‘piep’ bal en waar ik hem achterna ren omdat hij dat zo leuk vindt. Hij heeft 2x zijn lip opgetrokken toen ik zijn bal wilde pakken en weggooien. Terwijl dit gelukkig bijna nooit meer voorkomt. Door zijn ‘hoge energie’ en zijn enthousiasme in het spel vergat hij even ‘de regels’ en liet zijn instinct de vrije loop en verdedigde zijn balletje en trok zijn lip op. Ga ik dan door dan bijt hij omdat ik weet en snap waar hij zit. Gaf ik hem een snauw? Nee!